Pancen wis dadi nasibe
Durung biso sesandingan, sesandingan karo kowe
Nggo sangu ning urip, aku lan kowe
Arume kembang, mekar ing wayah wengi
Dadi tombo kangenku, jero ning ati
Kembangku ayu, lilakno lungoku
Aku ra bakal lali, marang janji sing ketali
Ning simpang limo iki, sing nyekseni sumpahing ati
Janjiku mengko mesti tak tepati
Arum ambune, isih biso tak rasakne